Onze geschiedenis
Vóór de naam Belsele gekend werd, was er in de Steentijd al sprake van menselijke aanwezigheid en bewoning op Belseels grondgebied. Waar het eerst voorbijtrekkende jagers-voedselverzamelaars betrof, was er ongeveer drieduizend jaar geleden, in de Keltische periode, al duidelijk sprake van vaste menselijke bewoning in het Steenwerk.
De huidige Eikenlaan werd toen gebruikt als weg. In de Romeinse tijd kreeg die de breedte van een heirbaan. Ten oosten van die heirbaan lag een Romeinse nederzetting met o.a. een Romeinse stenen villa die in de plaats kwam van Keltische houten bebouwing.
De oorsprong van de naam Belsele is het oud-Germaanse 'Balwa sala' (slechte woning) of 'Bela sala' (witte woning).
De naam (Villa van) Belsele duikt voor het eerst op in geschriften in 1139.
Belsele kreeg in 1217, vanwege gravin Joanna Van Constantinopel, het zelfstandige gemeenterecht, bestuurlijk verenigd met Sinaai onder de benaming Vierschaar van Belsele en Sinaai.
Rond 1480 woonden er ongeveer 500 mensen in Belsele. In 1660 had de gemeente al 1400 inwoners.
In die 17de eeuw, oktober 1609, werd Joos de Wolff de eerste gekende ‘schoolmeester’ van Belsele. De gemeente nam toen ook de beslissing om een schoolgebouw op te trekken.
In 1786 kreeg dat schoolgebouw een opknapbeurt en in 1789 gingen er ongeveer 70 leerlingen naar school.
In de eerste helft van de 19de eeuw gingen er tijdens de herfst- en wintermaanden ongeveer 200 leerlingen naar de Belseelse gemeenteschool. In de lente en de zomer daalde dat aantal tot 100. Veel kinderen moesten immers thuis helpen of meewerken. Vooral de armsten, die geen schoolgeld betaalden, spijbelden.
De gemeenteschool was toen gemengd en had maar één leslokaal en één onderwijzer, bijgestaan door een hulponderwijzer.
In 1894 begon meester Knapen als onderwijzer in Belsele. In de winter kon zijn klas tot 80 leerlingen tellen. Er was toen geen gemengd onderwijs meer. Op de foto zie je meester Knapen met een zomerse klas van 47 leerlingen op de ‘koer’ van de toenmalige gemeentelijke jongensschool in de Schoolstraat, nu Kasteeldreef.
In 1924, 10 jaar na het begin van de Eerste Wereldoorlog en de invoering van de leerplicht voor alle kinderen van zes tot veertien jaar, werden plannen getekend voor een nieuwe Lagere Jongensschool van Belsele. De school werd in 1925 gebouwd in het voormalige park van de familie Geerts bij de Koutermolenstraat. De gemeente kocht van de toenmalige eigenaar, Theofiel Van Osselaer, een deel van de grond om daar de gemeenteschool op te bouwen. Het werd een prachtige school met 6 grote, lichte klaslokalen. Momenteel doen de gebouwen nog steeds dienst als CC van Belsele. Onderwijzers van dienst in die splinternieuwe gebouwen waren meesters Jozef en Leon De Cock, hoofdonderwijzer Louis Van Den Bossche, Jozef De Clercq en meester Knapen.
Onder invloed van de veranderende en welvarende tijden, steeg het onderwijspeil. Mede in de hand gewerkt door de kleinere klasgroepen. Op de foto het derde leerjaar tijdens het schooljaar 1960-61, met meester Hilaire Piron rechts en directeur Maurice Melckebeek links.
In 1976 kwam er een einde aan de naam ‘jongensschool’ van Belsele. De fusie van Belsele met Sint- Niklaas betekende immers een start als Stedelijke Basisschool, kleuters inclusief, en een heropstart van gemengd onderwijs in Belsele.
De school barstte snel uit zijn voegen met plannen om een nieuwe school te bouwen als gevolg. Ditmaal werd geopteerd om een splinternieuw schoolgebouw te bouwen in de Gavermolenstraat.
Sedert juni 2004 heet onze school Gavertje Vier. De sporthal De Klavers biedt immers de leerlingen het geluk van bewegingscomfort en de speelplaats voor de kinderen bevindt zich op de plaats waar ruim drie eeuwen lang de houten Gavermolen stond te molenwieken.
Gavertje Vier… een naam die tot op de dag van vandaag in Belsele oud en jong verenigt, met het oog op de toekomst en met als resultaat de prachtige huidige nieuwbouw voor onze Gavertjes. Zoals je ziet op onderstaande foto, is het houtwerk aan de nieuwbouw een duidelijke knipoog naar het verleden en de houten Gavermolen.
Bronnen
- 'Belsele in oude foto's' van Alfons De Belie
- 'Zo leefde Belsele' van Omer Burm